Kościół gotycki z XV wieku. Stoi na niewielkim wzniesieniu, wokół którego są ślady fos. Niegdyś prawdopodobnie, poza funkcją sakralną, miał również znaczenie obronne. Samo wzgórze zaś było najprawdopodobniej pogańskim miejscem kultu na co wskazywałyby znalezione w pobliżu kościoła urny z popiołami.

Wieża kościoła pochodzi z XVI wieku, a sam budynek był przebudowywany kilkakrotnie, ostatnio w 1856 roku. Zachował jednak swój gotycki styl. Jest z cegły i kamienia polnego, orientowany, jednonawowy na rzucie prostokąta z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, oszkarpowany. W zewnętrznych murach kościoła występują kamienie, nieco obrobione, przypominające postaci zwierząt. Dobudowane prezbiterium i transpet pochodzą z 1856 roku.
Od strony zachodniej, dwukondygnacyjna wieża, masywna, pokryta miedzianym, namiotowym dachem. Jej grube mury i wąskie okna wskazują na wspomniane obronne przeznaczenie. W górnej części mury wieży ozdabia ceglany fryz. Nad ozdobnym gotyckim portalem wejściowym w murach wierzy znajdują się dwa fragmenty kamieni młyńskich, które na Pomorzu Środkowym znajdują się dość często w murach kościelnych czy obronnych. Z lewej strony wejścia głównego jest wmurowany kamień o ciemnej barwie, który kształtem przypomina siedzącego niedźwiedzia.

Zabytkowy wystrój kościoła stanowi barokowa ambona z XVIII wieku z rzeźbami czterech ewangelistów i dwa dzwony kościelne z napisem majuskułą. Ponadto trzy zabytkowe witraże umieszczone w oknach prezbiterium, które stanowiły wzór wykonania wszystkich pozostałych witraży, jakie znajdują się w kościele. Obecnie kościół i wieża pokryte są miedzianą blachą, a w minionych latach regotyzowano wnętrze, położono granitową posadzkę, ukształtowano posoborowo prezbiterium, poddano konserwacji ambonę, wymieniono ławki, położono kamienną nawierzchnię dookoła kościoła oraz adoptowano teren przy południowej ścianie kościoła do sprawowania liturgii na wolnym powietrzu.